Om de zoveel jaren maak ik graag eens een uitstapje naar de Eifel. Vooral de herfstperiode vind ik een zalig moment om er te zijn, zeker als het in de buurt van de Moezel is. De natuur trekt dan z’n herfstjas aan, waardoor de omgeving verrijkt wordt met warme kleurtjes die zorgen voor extra sfeer. Ik vind dit op zich al altijd een bijzonder fenomeen, maar wanneer je dan de combinatie hebt van loofbossen én wijnranken die in deze tijd van het jaar nog het beste van zichzelf laten zien, dan voelt dat voor mij echt wel als een feestje. En op een feestje wordt er meestal een glas gedronken … iets waar deze regio dan als kers op de taart ook extra toe leent, want aan wijn is er hier absoluut geen gebrek 😉
Autumn, the season that teaches us that change can be beautiful
Dit jaar viel de keuze op een verblijf in Kröv, een stadje aan de Moezel waar ik nooit eerder was, dus ik was best wel benieuwd !
Oké, daar gingen we …
Voordat we naar Kröv reden, maakten we op de eerste dag een tussenstop in Bernkastel Kuez. Daar wandelde ik al vaker, maar deze keer trokken we naar de overkant van de Moezel om daar een stukje van Kuez te verkennen. Een niet zo lange wandeling, niet zo zwaar ook, maar wél met super mooie uitzichten op de Moezel. Een bezoekje aan de Sky Line mocht hierbij zeker niet ontbreken. Persoonlijk vond ik dit niet zo spectaculair, maar het was een extra beleving en dat was wel leuk.
Daarna werd het centrum van Bernkastel uiteraard ook nog even bezocht en ploften we er neer op een terrasje om mijn voeten wat rust te gunnen. Tegelijkertijd maakten we van de nood een deugd en deden we ons te goed aan een overheerlijk stuk Duitse taart 😋
Kennismaking met Kröv …
Vervolgens reden we door naar het nabijgelegen Kröv, waar we na ons geïnstalleerd te hebben in ons tijdelijke appartementje naar de oever van de Moezel wandelden om daar nog even langs de Moezelpromenade te flaneren. Het ene na het andere wijnhuis lonkte … en dus vleiden we ons ook daar neer op een terrasje om van de ondergaande zon te genieten met een lekker glaasje plaatselijke wijn erbij.
Wist je trouwens, dat je in Kröv niet naast beelden, posters en zo meer van een Nacktarsch kan kijken ? Op zowat iedere hoek of kant kom je het tegen. Blijkbaar gaan er meerdere verhalen over de oorsprong hiervan de ronde, dus ik laat maar even in het midden wat de ware toedracht hiervan is 😉 Feit is wel, dat de Kröver Nacktarsch-wijn – geproduceerd met druiven van de Nacktarsch-berg – goed gesmaakt wordt en alom bekend is 🍷
Het Römerpfad …
Al jarenlang had ik een wandelroute op mijn (te) lange verlanglijstje staan en omdat we nu min of meer in de buurt waren, wilde ik het deze keer niet aan mijn neus voorbij laten gaan om dit pad te verkennen.
Na meer dan een jaar sukkelen met mijn voeten en daardoor ook maar amper gewandeld te hebben, hoopte ik dat een tocht van 9 km me nu eindelijk toch wel weer zou lukken. Oké, er zouden me volgens de omschrijvingen die ik er over gelezen had onderweg best wel een pittige stukjes te wachten staan, maar een uitdaging tussendoor is niet verkeerd, toch ? Dus vol goede moed reden we richting Kordel, waar ergens het startpunt van deze wandeling, het Römerpfad, zou liggen.
Om deze wandeling te maken heb je keuze uit een aantal parkeerplaatsen. Wij lieten onze auto achter in de buurt van Burg Ramstein, zodat we meteen op de route zaten en geen extra aanloopstuk meer hoefden te doen.
Hierdoor kwamen we ongemerkt meteen midden op het stuk terecht waar we officieel nog niet mochten komen 😲 Het Römerpfad kreeg namelijk in de zomer van 2021 af te rekenen met zware overstromingen, die een spoor van vernieling achtergelaten hebben op het pad.
Sinds die tijd werden er al flink wat opruimings- en herstellingswerkingen verricht, op één stuk na: bij de watervallen. Laat dat nu dus juist de plek zijn waar wij onze start maakten 😉
Tja, er zou een omleiding voorzien zijn, maar wat ik daar over gelezen had, klopte effectief: we hebben deze omleiding niet gezien en zijn dus recht het stuk ingelopen dat officieel nog niet toegankelijk was.
Was het onmogelijk om daar te lopen ? Oh neen, beslist niet ! Was het er gemakkelijk lopen ? Hm, neen, dat nu ook weer niet, want hier en daar ontbrak er nog een bruggetje en dienden we via stenen in het water de overkant te bereiken. Ook werd de doorgang af en toe versperd door omgevallen bomen waar we doorheen mochten klauteren. Het pad was ook niet altijd even “zichtbaar” en soms behoorlijk modderig. Ondanks die obstakels, vond ik het een feeëriek stuk natuur, met meerdere klaterende watervalletjes en uitnodigende smalle paadjes. Zeker de moeite waard, ook al is dit gedeelte van de route momenteel “op eigen risico” te bewandelen.
Na het gedeelte met de watervallen, volgden prachtige stukken bos, die afgewisseld werden met wat weilanden tussendoor.
Ik ontdekte er een boomstam die volledig begroeid was met de geweldige porseleinzwam. Een lust voor het oog ! Nog nooit in mijn leven zag ik zoveel van deze wondermooie zwammen bij elkaar !
Naar het einde van de wandeling toe, stond ons nog een zeer steile klim te wachten. Ik moet eerlijk bekennen dat ik flink moe was en dat ik op dat moment eventjes de moed in mijn schoenen voelde zakken. Wat wil je … ik had een jaar lang amper gewandeld en dan ineens zo’n pittig stuk aan het einde van de tocht, dat was niet niks ! Maar na heel wat zuchten en puffen geraakte ik toch boven en meteen was ik mijn vermoeidheid vergeten … want … wat een schitterend uitzicht kregen we daar voorgeschoteld ! Grillige, grote, rode rotspartijen kwamen in ons blikveld. Je kon er zelfs een kijkje binnenin nemen.
Wat voel je je als mens dan klein en nietig tegenover deze majestueuze brokken natuur.
Vanaf daar verliep het laatste stukje best wel gezapig, met nog een toffe tussenstop vlak voor we ons eindpunt bereikten bij de horeca Burg Ramstein, waar uiteraard ook weer een stuk degelijke Duitse taart niet mocht ontbreken 😋 (héél goed voor de lijn, die uitstapjes naar de Eifel !)
We eindigden op bijna 13 kilometers, heel wat meer dan de vooropgestelde 9 dus … en voor mijn voeten werd het toen ook echt wel tijd dat ik ze in de auto kon ontlasten. Moe maar absoluut zéér voldaan ! Dit was een geweldige route waar ik enorm van genoten heb ! Zeer mooi, met de nodige klimmetjes en dalingen, met flink wat variatie in het landschap en, niet onbelangrijk, met veel rust en stilte onderweg. Mocht het je interesseren: deze premiumwandeling loopt gedeeltelijk samen met de welgekende en tevens bijzonder mooie Eifelsteig !
Heb je zelf zin om deze route een keer te verkennen ? Kijk dan hier voor meer info.
Een beetje toerist zijn is ook niet verkeerd !
De dag na de inspannende tocht in Kordel, gunde ik mijn voeten wat rust en werd het geheel tegen mijn gewoonte in een soort van rustdag. We maakten een boottochtje op de Moezel en vulden de rest van de dag met wijnen … eten … wijnen … en nog een beetje slenteren doorheen het schilderachtige Beilstein en het veel te drukke Cochem.
Uitnodigende afsluiter
Onze laatste dag kon niet voorbij gaan zonder nog één afsluitende wandeling in het dorp waar we verbleven, het gezellige Kröv.
We volgden een gemarkeerde route van ongeveer 8 kilometers, die ons doorheen de wijngaarden mee nam richting top van de berg. Boven op de berg, leidde het pad ons langs en doorheen een mooi bos. De klemtoon van deze wandeling lag echter voornamelijk op de schitterende panorama’s onderweg en op de Moezel die al kronkelend ver onder onze voeten lag, geflankeerd door wijnranken die al mooi aan ’t verkleuren waren van groen naar geel en af en toe al wat rood.
Ondanks het feit dat het zonnetje verstopt bleef achter de grijze wolken, was het heerlijk genieten van de uitzichten, al rustend op één van de vele bankjes (en zelfs een mega grote ligzetel 😉) die er langs het pad te vinden waren.
Meer informatie over deze wandeling vind je hier. Er zit ook een stukje van de Moselsteig in verweven.
Conclusie
Door mijn hardnekkige voetklachten, was het best wel lang geleden dat ik op een paar dagen tijd meerdere wandelingen kon doen en dan al zeker met hoogteverschillen er in verwerkt. Dat op zich was voor mij een zelfoverwinning waar ik heel erg dankbaar om ben 🙏
Daarnaast was het voor mij ook weer de zoveelste bevestiging van hoe mooi én gevarieerd de natuur is in deze regio. Een lust voor het oog met (wandel)uitdagingen op diverse niveau’s, voor elk wat wils.
Kröv op zich is een knus dorpje dat in verhouding tot bijvoorbeeld Cochem of Bernkastel Kuez relatief rustig is, maar waar toch een gezellige sfeer hangt en waar voldoende horecazaken te vinden zijn. Je komt er zeker niet om van honger of dorst 😉 Het ligt bovendien vrij centraal omdat het min of meer in het midden van de Moezel ligt, ideaal dus als je uitstappen wil maken.
Als je houdt van de natuur, als je houdt van wandelen én als je eveneens kan genieten van lekkere, plaatselijke wijntjes, dan is Kröv (en omgeving) absoluut een aanrader 👌
