Genieten in de Vlaamse Ardennen

Tijdens het jaarlijkse Hemelvaartweekend staat er meestal een korte wandelvakantie op de planning. Dit jaar ging de reis naar de Vlaamse Ardennen, een regio waar ik een aantal jaren geleden mijn hart aan verloren heb, net zoals ook aan het naburige Waalse Pays des Collines.

Klaar voor vertrek …

Op donderdagochtend gaf het geluid van de wekker al vroeg aan dat het tijd was om op te staan. Terwijl ik daar op andere dagen best wel moeite mee kan hebben, was dat deze keer wel anders want … er was de lokroep van de natuur en die kan ik uiteraard niet weerstaan !

Vol goesting trokken we vanuit Limburg naar Everbeek in Oost-Vlaanderen, waar we de Stilte Wandelroute wilden verkennen, een knooppuntenwandeling uit het wandelnetwerk Bronbossen. Deze route kreeg overigens sinds kort een andere naam, namelijk de Kruislieveheer wandelroute. De afstand bleef ongewijzigd en dus stond er ons 13 kilometer vol wandelplezier te wachten !

De oude benaming was hier zeker nog van toepassing: wat was het zalig rustig tijdens deze wandeling ! We werden via smalle paadjes door weilanden en bossen geloodst, waarbij de stilte dikwijls oorverdovend was. De nieuwe benaming kan dan weer gelinkt worden aan de kapelletjes en kruisen die er in deze wandeling verweven zitten.

Het daslook in het bos was helaas grotendeels uitgebloeid, maar dat werd ruimschoots goedgemaakt door het fluitenkruid waar we ons regelmatig een weg doorheen mochten banen. Zo leuk !

Ongeveer halverwege de wandeling, passeerden we even de dorpskern van Everbeek Beneden, waarbij een oeroud, authentiek cafeetje onze aandacht trok. Puur toevallig eigenlijk, want voor je het wist, was je het al voorbij. Het viel helemaal niet op in het straatbeeld. Een leuke verrassing waar we uiteraard niet aan konden weerstaan 😉 Toen bleek dat de eigenaar van die zaak ook nog eens enthousiast kon vertellen over de geschiedenis van Everbeek Boven en Beneden, waren we nog meer gecharmeerd door dit bijzondere plekje !

Helemaal uitgerust vervolgden we de route, die ons opnieuw door prachtige stukjes natuur leidde richting Everbeek Boven, tevens het eindpunt van onze wandeling.

De Kruislieveheer wandelroute nam ons mee door een zalig, rustgevend landschap over een grotendeels onverharde ondergrond. Meer info over deze tocht vind je hier. Ik kan ze van harte aanbevelen 👍

Een aangenaam weerzien …

Twee jaar geleden verkenden we voor het eerst de prachtige omgeving van Pays des Collines (mijn toenmalige ervaringen lees je hier). Ik was daar zo van onder de indruk, dat een wandeling in deze regio nu natuurlijk niet mocht ontbreken.

Vandaar dat we de volgende dag opnieuw vroeg uit de veren waren om in de ochtend een tochtje van ongeveer 10 kilometer te gaan doen vanuit Grand Monchaut (Ellezelles).

Direct na de start lieten we de bewoonde wereld al achter ons en vervolgden we ons pad doorheen verlaten weilanden. We struinden door bossen, voornamelijk over kronkelende eenmanspaadjes, waarbij we nu en dan een kort stukje glibberige modder mochten trotseren.

Wat ik vooral hartverwarmend vond tijdens deze wandeling, was het weerzien met een plaatselijke bewoner die we twee jaar geleden leerden kennen. Samen met zijn echtgenote nodigde hij ons toen uit in hun knusse, authentieke huisje. We genoten op dat moment van de manier waarop ze ons trots een rondleiding gaven én van hun levensreis waarop ze ons door middel van hun verhalen meenamen. Zo uniek, zo bijzonder … dat het ons altijd bijgebleven is.

Stiekem hoopte ik er op dat we hun huisje ook deze keer weer zouden passeren, maar helaas wist ik niet meer precies waar zich dat bevond. Bovendien bewandelden we nu een andere route, met maar een héél klein stukje overlapping, dus het zou puur toeval moeten zijn als we weer in die buurt zouden komen.

Hm … toeval … bestaat dat wel ? Tot onze grote verbazing zagen we plots hun huisje in ons blikveld verschijnen. Sterker nog: de vriendelijke gastheer van toen, bleek op het moment dat wij er voorbij wandelden in z’n tuin aan het werk te zijn ! Een geweldige ontmoeting waar ik met veel plezier aan terugdenk. Ja, er bestaan echt nog super lieve, hartelijke mensen die voor eeuwig in je herinnering blijven 💚

Dit blije weerzien gaf een dosis extra energie om onze wandeling verder te zetten. Die konden we wel gebruiken bij de pittige klim door het nabijgelegen bos. De laatste kilometers struinden we vooral via super smalle eenmanspaadjes door weilanden en akkers richting het eindpunt, genietend van het landschap, dat één en al rust uitstraalde.

Het moet gezegd: al van de eerste voetstappen die ik bij deze wandeling zette, begon mijn hart sneller te kloppen. Wat een genot om nog eens in deze wondermooie omgeving te kunnen wandelen 😍 Deze tocht nam ons vrijwel de hele tijd mee over onverharde paden door schitterende, gevarieerde natuurgebieden. Wat mij betreft: helemaal TOP !

De Vlaamse Ardennen vind ik geweldig, maar deze kant van de taalgrens, het Waalse Henegouwen, spant voor mij toch echt de kroon 👍 Dit was de tweede, maar zeker niet de laatste keer dat ik in Pays des Collines wandelde !

Ben je benieuwd naar deze gevarieerde wandeling met uitnodigende, heuvelachtige landschappen ? Klik dan hier voor meer informatie.

In het spoor van “de ronde”

Wie denkt aan de Vlaamse Ardennen, denkt daarbij heel waarschijnlijk ook aan de Ronde van Vlaanderen, “de” wielerwedstrijd die jaarlijks heel wat toeschouwers en supporters naar Oost-Vlaanderen doet afzakken. ’t Is dan ook een bijzondere regio om te fietsen, vooral over de kasseiwegen die je hier nog kan vinden. Het beklimmen van deze geplaveide hellingen, met klinkende namen als de Koppenberg, de Oude Kwaremont en de Paterberg zorgt voor stevige uitdagingen !

Als wandelaar kan je een beetje van deze beleving proeven, door bijvoorbeeld de Pedaal Wandelroute te verkennen. Een mooie tocht van ongeveer 11 kilometer, waarbij tussendoor uiteraard verwijzingen zitten naar “de Ronde”. Zo wandel je bijvoorbeeld door de Ronde van Vlaanderenstraat, waarbij je de namen van heel wat winnaars uit de voorbije jaren kan terugvinden.

Deze route neemt je ook mee doorheen het Kluisbos, wat zeker ook de moeite is. Bij het bewandelen van dit bos, wordt er bijna voortdurend met de taalgrens geflirt. Daarnaast word je getrakteerd op geweldige uitzichten op Wallonië. Bij warm weer is het in dit bos overigens heerlijk koel om te wandelen.

Verder mag de Oude Kwaremont natuurlijk ook niet ontbreken tijdens een wandeling die gelinkt is aan de Ronde. Ideaal om hier even te pauzeren bij de plaatselijke horeca, een gelegenheid waar wij dus ook dankbaar gebruik van maakten onder het genot van … hoe kan het ook anders … een dorstlessende Kwaremont 😋

Vanuit Kwaremont zetten we de terugweg in, o.a. via de welgekende Paterberg, waarbij we nog schitterende panorama’s konden bewonderen.

Ook deze wandeling is aan te raden, hoewel hier voor mij toch net iets teveel verharding in zat. Niet iedereen zal er zo over denken, maar ik “verwen mezelf” meestal met onverharde paden, dus dan is het eventjes aanpassen als er wat meer over asfalt of beton gewandeld dient te worden. ’t Is wel zo dat de uitzichten hier veel goed maakten, waardoor dit al bij al een wandeling is die zeker heel wat pluspunten heeft !

Als je er meer over wil weten, kan dat via deze link.

Het Muziekbos ….

Aangezien wij gedurende een aantal dagen in Ronse verbleven, konden we het Muziekbos uiteraard niet links laten liggen. We maakten een wandeling van ongeveer 10 kilometer door dit prachtige bos en dat hebben we ons zeker niet beklaagd. Wandelen door het bos was heerlijk verfrissend, maar ook buiten het bos kregen we heel wat moois voorgeschoteld 😍

Onderweg kreeg ik tijdens deze wandeling trouwens nog een mooi cadeau … of meerdere zelfs, want aan de rand van het bos, ontdekten we plots heel wat prachtige paarse schubwortels. Voor mij bijzonder, want in mijn eigen omgeving vind je die niet. Hier word ik dus echt blij van !

Meer informatie over deze wandeling kan je terugvinden op Routen.

Schitterende panorama’s …

Aan alle mooie liedjes komt meestal snel een einde … zo ook aan deze mini-vakantie. Als afsluiter besloten we te kiezen voor één van de meest gekende wandelingen in deze regio, nl. de Panorama wandelroute. Omdat ik ook graag de Hotond-molen (mét bijbehorend café) in de route wilde hebben, paste ik de originele wandeling een beetje aan. Deze molen ligt op het hoogste punt van Oost-Vlaanderen en ’t is echt wel letterlijk en figuurlijk een hoogtepunt ! Op heldere dagen kan je vanaf deze plek genieten van schitterende uitzichten zowel op Oost- als West Vlaanderen. Tevens voegde ik een gedeelte van het Hotondbos toe, op voorhand niet wetende wat ons ter plaatse te wachten zou staan 😉

Hoewel we tijdens deze wandeling af en toe ook wat verharding onder onze voeten kregen, vond ik het absoluut niet storend of teveel. Deze wandeling staat terecht bekend als zijnde één van de meest aan te raden routes uit de regio. Veel variatie, veel vergezichten … veel geweldige indrukken om te verwerken !

Al moet ik wel bekennen dat ik blij ben met de aanpassingen die ik zelf gedaan heb. Het Hotondbos was namelijk verrassend wondermooi ! Anderzijds, in dit bos legden wij de laatste kilometers van deze route af en juist dit gedeelte was bijzonder pittig 😮 We kregen hier nog af te rekenen met heel wat hoogteverschillen, die soms door middel van houten trappen overbrugd moesten worden. ’t Was best wel wat puffen af en toe, maar absoluut de moeite waard !

Als je de originele Panorama route van ongeveer 16 kilometer zelf ook wil bewandelen, vind je er hier meer over terug.

Conclusie:

Net als twee jaar geleden voelde ik me weer enorm in mijn nopjes in dit wandelwalhalla ! Ik kan er geen genoeg van krijgen om hier mijn voetstappen achter te laten, genietend van zoveel rust in de weidse natuur. Sommige klimpartijtjes kunnen wel pittig zijn, maar al bij al valt het prima mee om hier te wandelen, ook als je weinig wandelervaring hebt.

Ik ga zeker nog eens terug om andere, onontdekte plekjes te verkennen !

En kijk …. dankzij toffe, uitnodigende bankjes onderweg, kwam ik na enkele stevige wandeldagen toch heerlijk uitgerust terug thuis 😊