Genieten aan de rand van de Eifel

Door Hilde

mei 13, 2022


Jaren geleden, werden we voor dag en dauw gewekt door onze kinderen, die trappelden van ongeduld om op onderzoek te gaan in de tuin, want ’t was Pasen en dan zouden er zeker en vast paaseitjes te vinden zijn in de tuin ! Willen of niet, dan “moesten” we vroeg uit de veren ! Om ons vervolgens te goed te kunnen doen aan die heerlijke lekkernij want ja, ik beken: ik ben dol op chocolade πŸ˜‰

De tijd blijft niet stilstaan en de kinderen hebben inmiddels hun ouderlijke nest verlaten, zodat de paasdagen op een andere manier ingevuld kunnen worden. Hoe dan ? Ah door te gaan wandelen … natuurlijk !

Als je echt van natuur houdt, vind je schoonheid overal

Deze keer werd Monschau als bestemming gekozen, een pittoresk, historisch stadje dat diep verscholen in een dal aan de rand van de Eifel ligt, grenzend aan de Belgische Hoge Venen. Niet tΓ© ver weg, maar toch genoeg om een heerlijk vakantiegevoel te ervaren !

Hoewel, vakantiegevoel ??? Wandelen in deze regio voelt niet altijd even relaxed aan, dat kan soms behoorlijk pittig en vermoeiend zijn πŸ₯΅

Eerst een opwarmertje

De eerste dag werd bij wijze van spreken “een opwarmertje”. Een rustige start waarbij we op verkenning gingen in het gebied waar hele velden met wilde narcissen te bewonderen zouden zijn. De route op zich was vrij gemakkelijk, niet echt uitdagend. Onderweg zat er af en toe wel een klimmetje in, maar nergens echt zwaar. Wat deze wandeling bijzonder maakte, waren de velden vol met narcissen die, als je er in de juiste periode bent, een lust voor het oog zijn 😍 Heel uniek en leuk om eens in ’t echt te kunnen aanschouwen. Mocht je interesse hebben om dit bijzondere fenomeen zelf eens te ervaren, dan vind je hier meer info over het de route, het vertrekpunt enz.

Het werd pittiger

De volgende dag voerden we de moeilijkheidsgraad wat op. We maakten een wandeling van ongeveer 18 km in de omgeving van Monschau, de Jahrhundertweg.
Vanuit de stadskern kregen we al meteen een eerste stevige klim voorgeschoteld, een voorbode van wat de rest van de route ons zou brengen. De pittige klimmetjes tussendoor leverden prachtige uitzichten op. Ideale plekjes om letterlijk en figuurlijk stil te blijven staan en voluit te genieten van de uitnodigende natuur. Ideaal ook om tegelijkertijd weer wat op te laden, om vervolgens voorzichtig terug af te dalen.

Daarnaast kwamen we heel wat moois tegen onderweg, zoals bijvoorbeeld het stuwmeer van Perlenbach, de Norbertuskapel, het voormalige Reichenstein-klooster enz. Juist toen we dachten dat we het allemaal gehad hadden en dat het eindpunt nabij was, stond ons nog een “stevige” verrassing te wachten: de steilste klim van de hele tocht die ons naar het kruis op de top van de Ehrensteinley bracht ! Echt wel de moeite waard om daar je tijd nog even te nemen voordat je verder wandelt naar het eindpunt.

Moe maar voldaan ploften we na deze wandeling in de late namiddag neer op een terrasje in de charmante dorpskern van Monschau waar het aangenaam druk was, maar waarbij er toch nog voldoende keuzemogelijkheid was voor een zitplekje. Uiteraard volgde een overheerlijk stukje Duitse taart als “beloning” na de zware inspanningen πŸ˜‹

Mocht je interesse hebben in dit prachtige pad, dan kan je daar online veel over terugvinden. Ook zijn er diverse gpx-bestanden van te downloaden. Let er wel mee op, want niet iedere track is correct ! Het pad zelf is goed gemarkeerd met – heel toepasselijk – het nummer 100. Tussendoor krijg je er via informatieborden ook nog extra uitleg bij over bezienswaardigheden die je onderweg tegenkomt.

Wat mij betreft absoluut een aanrader πŸ‘Œ

De zwaarste loodjes …

De laatste dag werd de pittigste van de drie, maar eigenlijk ook wel de mooiste. We maakten een wandeling ongeveer 15 km. Zeker in de eerste helft kwamen we amper anderen tegen, dus het was volop genieten van de rust en de stilte … lekker in eigen tempo, geen haast …

’t Was ook echt wel nodig om het op het gemak te doen, want sommige paden waren eigenlijk nauwelijks nog paden te noemen. Bovendien ging het soms echt heel steil omhoog, wat toch wel wat kracht vergde. Een klein stukje was trouwens afgezet wegens omgevallen bomen, maar als je midden in een bos staat en verder geen kant meer op kan, wat doe je dan ? πŸ€” Juist ! We hebben het er op gewaagd en zijn toch gewoon doorgegaan … ’t Was eventjes improviseren, maar dat maakt zo’n tocht ook extra avontuurlijk en ach, zo lang het maar gaat om een klein stukje, valt dat allemaal best nog mee πŸ˜‰

Gedurende deze drie dagen was er tussendoor één constante: de Roer ! Dit is een zijrivier van de Maas en ik vond het zalig om deze stroom zo dikwijls aan mijn zijde te hebben. Ik houd er sowieso heel erg van als ik water in mijn blikveld heb tijdens het wandelen, vooral als dat versterkt wordt door het geluid van de stroming van dat water. Als dat dan in een bergachtige omgeving is, is ’t extra tof om er door verrast te worden. Daarnaast waren er in deze regio nog ontelbaar veel andere kleine stroompjes te bewonderen. Onze hond Siebe vindt een verfrissende zwempartij onderweg altijd geweldig, dus ook hij kwam zeker niets te kort tijdens deze dagen !

Wat in deze periode van het jaar de omgeving nog extra verfraaide, waren niet alleen de wilde narcissen, maar ook de bosanemoontjes die talrijk aanwezig waren en het geheel opfleurden met hun frisse verschijning. Af en toe waande ik me in een sprookjesbos, zo mooi was het ! Puur genieten 🀩

Mijn conclusie …

Wandelen in de omgeving van Monschau biedt echt veel variatie. Zeker de laatste twee dagen waren verrassend van begin tot einde πŸ‘ Je wandelt over super smalle paadjes door dichte bossen met af en toe ook wat rotspartijen, je loopt door weilanden met open landschappen, of je stapt verder langs een bosrand over bredere dreven waarbij je de combinatie van de twee hebt !

Tijdens alle dagen die we in de omgeving van Monschau wandelden, kregen we trouwens ook stukjes van de Eifelsteig onder onze voeten. Zoals al beschreven was dat tijdens de eerste wandeldag niet echt zwaar te noemen, maar de daarop volgende twee dagen deed het gedeelte Eifelsteig dat we verkenden zijn naam echt wel eer aan. Dit langeafstandspad staat er niet voor niets om bekend best wel uitdagend te zijn. We hebben het lijfelijk mogen ondervinden πŸ₯΅ Achteraf is het natuurlijk wel weer iets om trots op te zijn … dat hebben we toch maar weer goed gedaan πŸ’ͺ

Deze uitstap naar Monschau heeft me deugd gedaan. Even helemaal er tussenuit … ’t was zalig ! De inspanningen onderweg werden ruimschoots beloond met schitterende uitzichten en de voorraad verbruikte calorieΓ«n werd zonder moeite terug aangevuld met die overheerlijke taart die in Duitsland niet te versmaden is πŸ˜‹

Reageren kan hier !

Je e-mailadres zal niet openbaar op de website vertoond worden.

{"email":"Email address invalid","url":"Website address invalid","required":"Required field missing"}