Een vleugje nostalgie …

Door Hilde

augustus 21, 2022


“Ik wil niet meer mee naar dat stomme Zwitserland !” … riep ik als rebelse 14-jarige puber meermaals tegen mijn ouders. Het was namelijk een jaarlijkse traditie dat we in de zomerperiode, eind juli/begin augustus, op vakantie gingen naar Zwitserland. Om te wandelen natuurlijk … ah ja !

Als kind vond ik het aanvankelijk allemaal wel spannend: we stapten in Brussel in de slaaptrein en de volgende ochtend als we de gordijntjes in de trein openden, keken we onze ogen uit bij het zien van die majestueuze bergen 😍 Maar hoe gaat dat hé … je wordt ouder en je krijgt andere interesses. Bergtochten maken met de ouders was niet meer cool, dus vanaf mijn 15de jaar liet ik Zwitserland achter me, ik had er meer dan genoeg van gezien, dacht ik zo 😉

Maar dan word je ouder …

Op één of andere manier ben ik door die jaarlijkse gezinsvakanties toch wel besmet geworden met de wandelmicrobe en de liefde voor de prachtige natuur. Ik ben er intussen al jarenlang verslaafd aan en tja, zo kwamen er toch bepaalde herinneringen bovendrijven.

Vandaar dat we dit jaar de keuze maakten om na een weekje Italië bij onze terugreis een tussenstop van een aantal dagen te maken in Zwitserland, meer bepaald in Engelberg, waar ik meer dan 45 jaar geleden logeerde. Engelberg is met stip dé plek die ik me herinner van alle plaatsen waar we vroeger op vakantie gingen, dus ja, dat moest het zeker worden !

Een blij weerzien …

Net zoals in mijn kinderjaren, kwamen we nu ook aan in Engelberg in de periode eind juli/begin augustus. Waar ik bij het boeken helemaal niet meer aan gedacht had, was het feit dat 1 augustus de Nationale Feestdag is in Zwitserland. Wat een leuke verrassing ! Dit zorgde voor feest en vertier in de dorpskern, met als afsluiter een sprankelend vuurwerk, dat in de bergen werkelijk overdonderend kan knallen.

Overdag lieten wij de festiviteiten aan ons voorbij gaan, want als er één ding was dat wij op de planning hadden staan voor deze dagen, dan was dat uiteraard …. wandelen !

Als wandelaar word je in deze regio flink verwend. Er zijn zoveel mogelijkheden dat je er zowaar keuzestress van zou krijgen ! Er is voor elk wat wils, van licht tot zwaar, van ver tot kort, enz.

Kabelbaan naar Ristis
Zicht op Engelberg

Engelberg zelf ligt in een dal, omringd door imposante bergen. Je kan ervoor kiezen om zelf uit het dal omhoog te klimmen, of je kan je door middel van één van de vele kabelbanen laten meevoeren naar hogere toppen. Wat super fijn is, is dat er naar hartenlust gecombineerd kan worden en dat je dus je eigen route helemaal naar eigen wens kan uitstippelen.

Het Brunnipfad

Op advies van de lokale toeristendienst maakten we een uitstap naar de Brunnihütte. Vanuit onze logeerplek konden we te voet naar de kabelbaan die ons naar Ristis zou vervoeren. Daar startten we onze wandeling, het Brunnipfad, dat als volgt omschreven wordt: “Ein Weg durch den Lebensraum im Gebirge“. Dat klonk beloftevol !

Het eerste deel van deze tocht wandelden we in het groen. Ons blikveld werd voornamelijk gevuld met bloemrijke alpenweides omringd door besneeuwde bergtoppen. Wat was het zalig om door zo’n schitterende panorama’s te mogen wandelen … puur genieten 🤩

Bij aankomst aan de Brunnihütte bleek daar ook een klein, maar idyllisch meertje te liggen dat uitnodigde om even te pauzeren. Hier werden we ondergedompeld in die typische sfeer van de alpen: de onmiskenbare geur van barbecue die ons deed watertanden, de houten blokhut, de openluchttafeltjes, mooi gedecoreerd met ruitjesmotieven en natuurlijk mocht ook die typische alpenmuziek niet ontbreken 😎


Héérlijk zitten daar … maar we hadden wel nog heel wat kilometers voor de boeg, dus na een tijdje hebben we onze wandeling toch maar verdergezet. Het tweede gedeelte van deze tocht zag er overigens heel wat ruwer uit. Het pad op zich viel best wel mee, maar de lieftallige groene weilanden werden vervangen door rotsachtige bergtoppen. Wat kan je je dan klein en nietig voelen zeg !

Travel makes one modest.
You see what a tiny place you occupy in the world.

Het landschap werd ruwer
En er waren ook echte waaghalzen !

Het grootste gedeelte van de tweede helft voelden we ons helemaal alleen te midden van die indrukwekkende reuzen om ons heen. We werden omgeven door een oorverdovende stilte … geweldig 👌

Terwijl we verder afdaalden en richting eindpunt wandelden, werd de omgeving weer groener … en drukker.

Tijdens deze wandeling zagen we trouwens best veel paragliders in de lucht hangen. Het prikkelt mij altijd … ik ben dan nieuwsgierig naar de beleving daarvan. Enerzijds zou ik dat zo graag zelf eens willen ervaren, maar anderzijds denk ik dat diegenen die dit doen toch ook wel echte lefgozers zijn hé … Ik wil er niet aan denken wat er gebeurt met hen wanneer iets verkeerd gaat …

Heeft deze wandeling de uitnodigende, lovende woorden waargemaakt ? Zeker weten ! Het werd een schitterende wandeling waar ik nu nog heerlijk van kan nagenieten 👍👍👍

Geen Engelberg zonder de Titlis

In Engelberg kan je niet om de Titlis heen. Met een hoogte van meer dan 3000 meter is het de hoogste berg van die regio en ’t is een echte toeristische trekpleister. Je kan naar de top door enkele opeenvolgende kabelbanen te nemen. Bovendien zijn daar op die top allerlei activiteiten mogelijk voor sneeuw-, ijs- en gletsjerpret. Wij hebben dit zelf niet gedaan, maar ’t zal vast wel een hele beleving zijn !

Wij hebben er wel voor gekozen om naar één van de tussenstations te wandelen, de Unter Trübsee. Een pittige klim, zeker met zomerse temperaturen, maar zonder twijfel de moeite meer dan waard. Wat een geweldige uitzichten onderweg 😍 en wat deed de bijbehorende rust en stilte deugd !

Vanaf de Unter Trübsee lieten wij ons via een kleine boerenkabelbaan naar de Ober Trübsee brengen. Een adembenemende ervaring ! Het landschap veranderde zienderogen en voor we het goed en wel wisten, stonden we te midden van ruige bergtoppen en waanden we ons zo’n beetje alleen op de wereld. Zalig om zo ons pad te kunnen vervolgen !

Onze eindbestemming was dus niet de top van de Titlis, maar wel de Trübsee. Dit meer staat al jaren in mijn geheugen gegrift. Hier hield ik als kind in topje en korte broek sneeuwballengevechten ! Ik heb er zulke fijne herinneringen aan ! Tot mijn teleurstelling was er nu, zoveel jaar later, geen sneeuw meer te bespeuren … Tja, ook hier zijn de gevolgen van de klimaatopwarming al duidelijk zichtbaar.

Daarnaast is alles om de Trübsee heen sinds vroeger sterk gecommercialiseerd, vooral naar gezinnen met kinderen toe, die met de kabelbanen naar boven komen voor een wandelingetje rond het meer om dan vervolgens weer op dezelfde manier terug naar beneden te gaan. Beetje jammer vond ik het, maar niettemin blijft dit wel een geweldige plek om te vertoeven … Daar hebben we dus ook ruimschoots onze tijd voor genomen. Wat was het heerlijk om met de benen omhoog te genieten van een lekker drankje, op zo’n hoogte, met zicht op de besneeuwde Titlis 🍹 Helemaal relaxed wandelden we naar de kabelbaan, die ons weer keurig terug naar Engelberg bracht.

Herinneringen ophalen

De gedachte aan het hotel waar ik in mijn prille kinderjaren verbleef, liet me niet los … Het was dus ook ondenkbaar dat ik er niet naartoe zou willen gaan om het nog eens in levende lijve te aanschouwen. Moeilijk was dat niet, want vanaf de eerste stappen die ik in Engelberg zette, zag ik het al direct in al zijn glorie tegen de bergwand pronken. ’t Was alsof de tijd niet had stilgestaan … Hoewel, toen we aan het hotel zelf aankwamen, merkten we uiteraard wat verschillen op. Er was heel wat bijgebouwd en vernieuwd. Ook het dorp op zich is gedurende de voorbije jaren uitgegroeid tot een echte, uitnodigende plek met voldoende horeca en winkeltjes. Ik was bang voor een teleurstelling, bang dat ik het misschien allemaal geromantiseerd had … maar niets was minder waar ! Het huidige Engelberg blijkt nog sfeervoller en gezelliger te zijn dan hoe ik het me herinnerde. Zalig 👍

Vroeger en nu …. (ik sta in het midden)
Hotel Terrace, voor altijd in mijn hart 💚

We hebben er fantastische dagen doorgebracht, want behalve de twee uitstappen die ik beschreven heb, zijn de (wandel)mogelijkheden vanuit Engelberg eindeloos !

Er zijn diverse hotels, maar wij logeerden in een ruim appartement vlakbij het station. Onze auto hebben we helemaal niet nodig gehad. Vanuit dit station kan je trouwens allerlei richtingen uit. Zwitserland staat bekend om zijn uitstekende treinverbindingen.

Vind ik het een aanrader ? Absoluut ! Ik zou zeggen … ga zelf op verkenning en laat me gerust weten wat voor indruk Engelberg op jou nagelaten heeft !

Reageren kan hier !

Je e-mailadres zal niet openbaar op de website vertoond worden.

  1. Wauw super mooi beschreven Hilde als je dit leest krijg je zin om ernaar toe te gaan en prachtige foto's

{"email":"Email address invalid","url":"Website address invalid","required":"Required field missing"}